Voor het zeecontainerprogramma van Over het IJ 2021 schreef en regisseerde Leonie de monoloog BACKSPACE.
Er komen twee lichten mijn kant op
Het lijken de partylampen wel
Als in een reflex doe ik mijn ogen dicht
Na een fantastische stapavond fietst Thijs de gracht in en verdrinkt. Groen, blauw, rood. Witte flitsen. Waar denk je aan in de luttele seconden tussen leven en dood? Beklim onze stellage, toren uit boven het festival en ontferm je over iemands laatste minuten. Als jij de tijd terug zou kunnen draaien, wat zou je dan anders doen? BACKSPACE is een visuele monoloog en een ode aan het leven.
De theaterkrant schreef over BACKSPACE:
De monoloog Backspace imponeert alleen al met de prachtige setting: publiek kijkt vanaf een stellage over de rand van de zeecontainer neer op de speler, die languit in een laag water ligt. (…) Regisseur Leonie Kuhlmann schreef een mooie monoloog, waarin ze fragmenten uit een leven componeert tot een mozaïek waarbij de toeschouwer zelf in gedachten de scherven aan elkaar mag lijmen. (…) Backspace is een mooi, helemaal af kleinood.”
Lees hier de volledige recensie
Lisa en Bastian zijn allebei student in Amsterdam. Als ze hun derde date hebben, voelt Lisa de druk om met Bastian naar bed te gaan. Gemixte signalen, de druk om niet leuk gevonden te worden en de druk om geen ‘pandapunten’ meer te krijgen spelen in deze film de hoofdrol. Een onbewuste voorloper op de #metoodiscussie.
2016 – Script, regie, productie, montage.
Soms is het beter je niet uit te spreken
Met de stroming mee te zwemmen
Met de winden mee te waaien
Soms is het beter je niet uit te spreken
Eeuwig blijven zweven
In die donkerblauwe lucht
Maar wat als je zeeziek wordt?
Collectief D.C. al Fine was een ‘onderzoekscollectief’ en bestond uit Leonie Kuhlmann, Daphne Horsten en Margot Kerstens. In Bewegende deeltjes werd akoestische zang, gesproken woord en dans gecombineerd tot modern muziektheater. Een ritmische vertelling die nog een tijdje nazingt.