Voor haar afstudeervoorstelling schreef Leonie een geheel eigen en moderne tekst, gebaseerd op de klassieker Antigone. Door Corona heeft deze voorstelling niet kunnen spelen. #Antigone was geselecteerd voor de Entreeprijs van Theaterfestival Boulevard.
“Je wordt een icoon, zij die tegen onrechtvaardigheid vecht.”
Onder regie van Leonie Kuhlmann brengen twaalf studenten van Studenten Toneelvereniging Amsterdam (STA!) een moderne bewerking van de klassieker Antigone. Broer en zus staan lijnrecht tegenover elkaar en het hele land kijkt mee. Stap voor stap raken ze verstrikt in een spel waar niemand de precieze regels van kent.
Wanneer Creon, in deze bewerking Antigone’s broer, net verkozen is tot jongste politiek leider ooit, doet hij er alles aan een goede politicus te zijn. Als uitgerekend Antigone tegen zijn wet ingaat, dwingt hun omgeving ze publiekelijk stelling te nemen en staat Creon voor een onmogelijke keuze. De vriendinnen van Antigone, afgestudeerd in de media, maken van Antigone een mediahit.
Creon’s factie communiceert op hun beurt alles wat ze doen direct met het volk via video’s op twitter, en hanteert bovendien een ‘zero tolerance beleid’: ‘geen waarschuwingen, direct straffen’. Hoe meer bekendheid hun conflict krijgt, hoe meer ze zich klemgezet voelen. Door het systeem, door de bemoeienis, maar bovenal door zichzelf.
#Antigone kruipt onder je huid, laat je de eenzaamheid voelen van hen die hun nek uitsteken. Van hen die alles op alles zetten om het goede te doen, en daarbij meer verliezen dan hun lief is.
Lisa en Bastian zijn allebei student in Amsterdam. Als ze hun derde date hebben, voelt Lisa de druk om met Bastian naar bed te gaan. Gemixte signalen, de druk om niet leuk gevonden te worden en de druk om geen ‘pandapunten’ meer te krijgen spelen in deze film de hoofdrol. Een onbewuste voorloper op de #metoodiscussie.
2016 – Script, regie, productie, montage.
Soms is het beter je niet uit te spreken
Met de stroming mee te zwemmen
Met de winden mee te waaien
Soms is het beter je niet uit te spreken
Eeuwig blijven zweven
In die donkerblauwe lucht
Maar wat als je zeeziek wordt?
Collectief D.C. al Fine was een ‘onderzoekscollectief’ en bestond uit Leonie Kuhlmann, Daphne Horsten en Margot Kerstens. In Bewegende deeltjes werd akoestische zang, gesproken woord en dans gecombineerd tot modern muziektheater. Een ritmische vertelling die nog een tijdje nazingt.