Met zeven studenten van verschillende disciplines van Fontys Faculteit van de Kunsten reisde ze zes weken af naar Darling (Zuid-Afrika), waar ze vijf performances maakte over de verhalen van inwoners uit het dorp. Alle performances werden gepresenteerd op een driedaags festival. Een fantastische ervaring! Lees hieronder over drie van haar performances.
In deze versie is de wolf een soepele verkoper, die Roodkapje een smartphone cadeau doet. Zijn plan werkt: ze zit zo in haar telefoon verdiept dat ze niet doorheeft dat hij voor haar neus haar oma opensnijdt…
In Mothers Touch, een muzikale een beeldende performance, lieten we zien hoe sterk moeder-dochterband is. Met tweestemmig akoestische zang, gecombineerd met dans.
Een performance waarin een radeloze moeder, omringt door indringende portretten van haar zoon, alles uitspreekt wat ze haar zoon toewenst. Ze is zijn grip op hem verloren: hij leeft op straat en is in de ban van drugs. Maar hij heeft één droom: rapper worden.
“Polderen op wereldschaal, dat is wat we nodig hebben.. Duurzaamheid gaat niet alleen om windmolens of om elektrische auto’s. Het gaat om het besef dat het zo niet verder kan. Dat we uitsterven met z’n allen. Denken jullie daar echt niet over na? ”In haar zoektocht om de wereld te veranderen, stuit de idealistische Roos op de hardnekkige realiteit. Hoe draag je iets bij aan de wereld die zo complex is geworden?
2014 – Regie, script, productie, montage.
Soms is het beter je niet uit te spreken
Met de stroming mee te zwemmen
Met de winden mee te waaien
Soms is het beter je niet uit te spreken
Eeuwig blijven zweven
In die donkerblauwe lucht
Maar wat als je zeeziek wordt?
Collectief D.C. al Fine was een ‘onderzoekscollectief’ en bestond uit Leonie Kuhlmann, Daphne Horsten en Margot Kerstens. In Bewegende deeltjes werd akoestische zang, gesproken woord en dans gecombineerd tot modern muziektheater. Een ritmische vertelling die nog een tijdje nazingt.